Törf bestaat uit:
Henk Scholte zang
Hoewel zijn grootvader lid was van de Knoalster Kavalarie werd Henk Scholte in het ziekenhuis in Emmen (in Drenthe dus) geboren! Vandaar misschien de wijde blik op de wereld van deze oer-Groninger. Waar je hem ook tegenkomt, en dat kan zomaar op een bergtop in Peru zijn, je kunt verzekerd zijn van zijn hartelijk:’moi!’ En meteen daarop volgend: ‘zeg, wist je dat…’ Er is namelijk altijd iets dat jij niet weet en Henk wel, maar hij vertelt het je graag. Zoals ook de talloze luisteraars van ‘Twij deuntjes veur ain cent’ weten, die iedere dag op ‘Noord’ Henk’s avonturen volgen. Verder is Henk altijd bezig met het leggen van verbanden tussen alles wat hemel en aarde te bieden hebben. Zo weet hij dat jouw overgrootvader een hele beste timmerman was, waar je de beste Ostfriesen-thee kunt kopen en dat stevia zoeter en gezonder is dan suiker. ‘Ik heb hier toevallig een zakje zaadjes, moet je eens proberen!’ Zanger, dichter en verhalenverteller Henk is één van de laatste Mohikanen zonder rijbewijs. Maar er is altijd een bus, taxi of lift te vinden voor iemand die zo druk bezig is om het verhaal van deze dag te leven.
Geert Ridderbos accordeon, davul
Geboren op de vlakte tussen Meeden en Muntendam woont Geert Ridderbos sinds kort op Schiermonnikoog. Iets waar hij altijd van gedroomd heeft. Wind om je kop en het gejeuzel op de vaste wal achter je laten. Het wad op varen met een stoere vlet die ze nog bij de aanleg van de Haringvlietdam gebruikten. In Törf speelt Geert het liefst ragfijne loopjes op zijn accordeon, maar als het moet kan hij ook heerlijk tekeer gaan op zijn pokkelörgel. Hij kan goed orde scheppen en dat is bij Törf soms hard nodig. Nu wij niet meer bij hem thuis repeteren missen we zijn voorbeeldig gastheerschap. Dat is natuurlijk jammer, maar de heerlijke koeken die hij meebrengt van de Schierster bakker moeten dat leed maar verzoeten!
Eddy de Jonge bas en gitaar
Lang geleden fietste Eddy door Musselkanaal. Op zoek naar een manier om vorm te geven aan het Groningse levensgevoel. Zijn taalvaardigheid, muzikaliteit en energie vormden de basis waarop de groep Törf werd gebouwd. Eddy liet zich vaak inspireren door poëzie van Groninger dichters. Voor de cd ‘Op Roemte’ schreef Eddy alle muziek op teksten van Jan Boer. De laatste jaren maakt Eddy steeds meer liedjes met tekst en muziek van eigen hand, zoals onze grote hit ‘Loat mie heuren’, die ook al in het Ostfriesisch is vertaald. Als de ‘regen roest langs de muren van ’t huus’ kan hij zeer secuur te werk gaan om een haast ongrijpbare weemoed in woorden te vangen. Maar op het podium laat hij de melancholie aan Henk over. Vervaarlijk met zijn bas zwaaiend probeert hij zowel medemuzikanten als publiek op te stuwen naar grote hoogten. Het is een genoegen om dan zijn stralende lach te mogen aanschouwen!
Marius Greiner viool, mandoline, davul
Marius Greiner is geen Groninger, zoveel is wel duidelijk. Maar wat dan wel? Twente, Randstad? Dat is lang vaag gebleven en Marius (Den Haag, 1956) vindt het wel best. Met het voordragen van het gedicht ‘das blaue Band’ (geleerd van zijn Duitse vrouw Sarah) geeft Marius Törf in elk geval een buitenlands tintje. Eigenlijk was de mandoline Marius’ eerste liefde. Maar het is toch vooral de viool waarmee hij nu eens zangerig, dan weer akkoorden schrapend een blauw lintje aan de muziek geeft. Een groot deel van de melodieën die Törf speelt komen van Marius. Hij laat zich inspireren door de roep van de grauwe ganzen in de nacht, de verhalen van Henk, een verloren dichtregel op een flinter papier maar vooral door het wild over de tafel vliegen van ideeën als Törf repeteert. Hoe je als wereldburger een plekje kunt vinden in de weidsheid van de Groninger cultuur!
Flip Rodenburg doedelzakken, pommer, tin-whistle, zang
Flip Rodenburg is de enige echte allochtoon in Törf: een Fries! Geboren in Franeker brengt Flip een boel historie mee. Hij studeerde kunstgeschiedenis in Groningen, waar hij Henk ontmoette. Dat leidde tot vele straatoptredens en tot roemruchte verhalen. Flip maakt bijna alles zelf: hij bakt (net als Henk) zijn eigen brood, maar maakt ook kleren, schoenen en doedelzakken. In de middeleeuwen deden de mensen dat ook en met die tijd is Flip nauw verbonden. Zo kun je hem ’s zomers op markten vinden in zijn karakteristieke tent. Binnen Törf gebruikt hij bijna bij ieder nummer een ander instrument, het publiek kijkt altijd vol spanning toe wat hij nu weer tevoorschijn haalt. Binnen Törf zorgt hij voor orde tijdens de repetities. Op zijn luid uitgeroepen: ‘heren!’ heeft niemand een antwoord. Vooral omdat er meestal broodrecepten en sterke verhalen worden uitgewisseld en eigenlijk iedereen blij is dat er iemand ingrijpt. Verder: Flip woont in Kantens, speelt veel met ‘De Soete Inval’, heeft een hekel aan achtergrondmuziek en vindt het leuk om oude en nieuwe handschriften te ontcijferen en die op de computer leesbaar te maken.
Jos Kwakman gitaar, doedelzak, davul
Jos Kwakman werd geboren in Emmeloord in de Noordoostpolder. Dat is geen Groningen, maar het land is er vlak en de wegen zijn recht. Zo kan hij zich ook thuis voelen in Kielwindeweer, waar de wind dwars door zijn huis heen blaast. En bij Törf, waar hij er met zijn flonkerend gitaarspel voor zorgt dat de woeste plannen van zijn medemuzikanten strak in de maat worden uitgevoerd. Niet dat hij zelf geen woeste plannen zou hebben: een vleugje pop hier, een jazzy ritme daar: samen met Eddy zorgt hij ervoor dat de begeleiding van een 17e eeuwse dans verrassend kan uitvallen. Ooit bouwde hij zelf een luit, hij bespeelt een doedelzak van Flip en in de schuur in de tuin staat zijn drumstel.
Jos wijdt zich met tomeloze energie aan alles wat hem bezig houdt: zijn werk als IT’er, een tjucht sprutters in de kersenboom, het wel en wee van zijn familie, een los liggende dakpan of een flard mooie muziek die hij net gehoord heeft. En ergens in een rondzwervende trommel vindt Jos morgen een ritme dat hij nog nooit eerder gespeeld heeft…
Gerda Kuiper techniek
De stilste van de groep, hoewel je zonder haar niets zou horen. Achter de knoppen: Gerda Kuiper! Gevoelig voor de golven om zich heen is zij altijd op zoek naar de juiste balans. Tussen instrumenten, zaal en muzikanten onderling. Tijdens de soundcheck gebruikt zij uitgekiende taktieken om een ieder het gevoel te geven dat het vandaag zal klinken als nooit tevoren. Als Gerda ziet (!) dat het goed is en tevreden achter de mengtafel zit is zij een baken van rust voor onze soms wat chaotische band. Zij houdt veel van alles wat mooi is: kleurige kleren, een stil kerkje op het groninger land, een wijze spreuk. Sinds zij zich op het fotograferen heeft toegelegd vangt zij trefzeker de mooiste beelden in haar lens. En stiekem geniet ze van de onrust binnen Törf: levendig is het wél!